سلام
من پسرم ۲۸ سالمه راستش از زمانی که یادم میاد شدیدا احساساتی بودم یعنی کافی بود یک دختر بم ۲ ثانیه نگاه کنه تا من هفته ها بش احساس علاقه و دوست داشتن داشته باشم
تو دانشگاه پیش میومد که دختری ازم خوشش بیاید ولی من هیچ وقت اعتماد به نفسش رو نداشتم با کسی رابطه برقرار کنم خیلی خجالتی بودم و سر به زیر از طرفی شرایط مالی خانواده ام به صورتی نبود که اگر قصد ازدواج داشته باشم بتونن کاری کنن برام
خوب به هر صورتی بود تا الان این حس رو درون خودم کشتم و سعی کردم به ازدواج و اینکه احساس به کسی داشته باشم فکر نکنم
ولی الان حدود ۱ سال هست بهتر شدم دیگه سر به زیر نیستم خیلی دیگه خجالتی نیستم ولی هنوز اعتماد به نفس کافی ندارم از نظر مالی هم شرایطم خیلی خیلی خوب شده و راحت از پس هزینه خرید خونه و ماشین بر میام ولی مشکلی که الان دارم اینه که من چون برنامه نویس کامپیوترم معمولا کارم پشت کامپیوتره و محیط کار یا اجتماع نیست خوب تو این شرایط چطور با دخترهای دیگه آشنا بشم که بخوام با کسی ارتباط بر قرار کنم؟
فقط چند مورد:
۱- من هرگز حاضر نیستم بگم مامانم بره واسم زن پیدا کنه یا فامیل اصلا با این مورد موافق نیستم من باید قبلش با طرفم آشنا بشم مطمئن شم به درد هم میخوریم و عقایدمون یکیه
۲- هرگز حاضر نیستم تو خیابون اگر از کسی خوشم اومد برم جلو شماره بدم جدا از مساله اعتماد به نفس اصلا این کار رو در شان خودم نمیبینم
۳- اینترنتی هم به نظرم درست نیست آدم با کسی آشنا بشه به ۱۰۰۱ دلیل که خودتون احتمالا میدونید
خوب به نظرتون چیکار کنم؟ کجا برم با دختر های دیگه آشنا بشم؟
خودم فکر کردم برم کلاس زبان ثبت نام کنم به این بهانه زمینه داشته باشم با کسی آشنا بشم ولی خوب شانس ندارم ثبت نام میکنم بعد میبینم همه هم کلاسی هام از دم سیبیل کلفتن